Vijfde etappe: THE DAY AFTER

Zondag ging het met iedereen goed. Weinig tot geen spierpijn en slechts wat vermoeidheid hier en daar, maar we waren allemaal zeer voldaan. Wij hebben ons boeltje op de camping gepakt en bij thuiskomst ben ik gaan genieten van de andere medaille winnaar van dat weekend. 
Ik heb drie dagen rust gehouden en ben woensdag weer op de fiets gestapt. Ik was veel stijver dan normaal. Het zit dus echt nog wel in mijn benen. Vrijdag weer naar parkinsonfysio geweest. Maar toen ik zaterdag een tocht van 32 kilometer had gepland moest ik na 11 kilometer al huiswaarts keren, omdat ik té moe was. Ik moet geduld hebben want mijn lichaam heeft tijd nodig om van zo'n intensieve krachtsinspanning te herstellen. Intussen geniet ik na van deze fantastische dag! 

Want dat was BvP2025: Fantastisch! We hebben genoten van de prachtige nieuwe route met schitterende vergezichten, mooie dorpjes, appelboomgaarden en hoptuinen. Achter elke bocht en bij elke klim was het een verrassing wat ons te wachten stond. De route stond in Komoot als zwaar vermeld. Dat was hij zeker! Wat een motivatie en doorzettingsvermogen was daarvoor nodig. Ik ben trots op jullie Team sPARKs! 
Op Mark, die op een fiets met slechts één versnelling vóór, een lekke band én dit jaar maar één fietstraining in de benen, tóch telkens weer als een speer de heuvels op vloog.
Op Dewi die, vorig jaar nog geen sporter was, stoer 'ja' zei tegen dit avontuur en meer dan een half jaar lang trainde om mee te kunnen doen. Die doorzette toen het zwaar werd en niet opgaf. 
Op Gerard die, ondanks weinig training, zijn trombosebeen en artroseknie, onverbeten elke berg omhoog trapte. En die in een weekend drie keer de Cauberg heeft beklommen. Petje af! 
En hier zeggen ze, dat ik ook trots op mezelf mag zijn. Dat ik vijf dagen in de week de motivatie vind om te sporten en zoveel fietskilometers maak. Dat ik ondanks dat de ziekte gestaag doorgaat, ik BvP2025 opnieuw ben aangegaan en heb voltooid. Team sPARKs we hebben gevlamd, maar bovenal hebben we het heel gezellig met elkaar gehad en veel gelachen. Dank teamleden dat jullie dit avontuur (opnieuw) met mij wilden aangaan! 

Dank ook aan de verzorgingsploeg, de fotograaf, videograaf en de kinderen. Mooi om te zien hoe iedereen samen de schouders eronder zette. Dankzij jullie inzet liep alles op rolletjes én kunnen wij nagenieten met de prachtige beelden als herinnering. 

Ik wil ook alle supporters bedanken, die opnieuw de moeite namen om ons aan te komen moedigen. Jullie hebben geen idee hoe belangrijk dat voor mij en het team is geweest. Dank jullie wel!!!
Dank aan alle mensen die door middel van berichtjes mij vanaf de zijlijn hebben gesupport. Jullie lieve woorden deden me goed!

En natuurlijk last but not least, dank aan alle donateurs! 
Als eerste wil ik hen bedanken die het mogelijk hebben gemaakt dat wij zo prachtig konden schitteren in onze team shirts. Ontwerper en gevers, dank!!!
Dank voor elke donatie, groot of klein. Velen van jullie geven elk jaar opnieuw. Daar zijn we dankbaar voor. Dankzij jullie steun kan er blijvend geïnvesteerd worden in voorlichting en betere zorg voor mensen met parkinson(isme) en hun naaste.

Als Team sPARKs mochten wij het fantastische bedrag van € 3.035 ophalen!!! En in totaal staat de teller voor BvP2025 nu op € 333.967. Een geweldig bedrag!

Dit was de laatste blog voor dit jaar. De plannen van Team sPARKs voor volgend jaar, zijn alweer gemaakt en we hopen dat de vonken er dan opnieuw vanaf mogen spatten. Intussen houden wij het vuurtje brandend, ook voor diegene die nog wachten op een definitieve diagnose. Omdat wij het uiteindelijke doel voor ogen moeten blijven houden: om parkinson(isme) de wereld uit te fietsen!