“We doen het voor Patrick – en voor iedereen met parkinson”
“We doen het voor Patrick – en voor iedereen met parkinson”
Tony en Patrick Rebergen groeiden samen op in Veenendaal, in een warm gezin met hun ouders, die inmiddels in goede gezondheid van hun pensioen genieten. Nu, zo’n veertig jaar later, staan de broers voor een hele andere uitdaging. Patrick (42) kreeg op jonge leeftijd de diagnose parkinson. Tony (44) besloot samen met vrienden in actie te komen voor ParkinsonNL via BikevoorParkinson. “Het begon als een goed idee, en nu wordt het een vriendenweekend met een missie,” vertelt Tony.
Van het voetbalveld naar de racefiets
Patrick woont nog altijd in Veenendaal, samen met zijn twee kinderen van elf en vijftien. Tony woont in Amersfoort met zijn vriendin en hun zoon van acht. Ondanks de afstand zoeken de broers elkaar regelmatig op voor gezamenlijke avonturen – van een avond in de kroeg of een potje FootGolf. Die hechte band vormt nu de basis voor hun actie voor ParkinsonNL.
“Ik wilde iets extra’s doen,” zegt Tony. “Toen ik hoorde van BikevoorParkinson, was de keuze snel gemaakt. Omdat we fervente (hobby)fietsers zijn, gooide ik het idee in de groep en iedereen reageerde meteen enthousiast.”
De Homies op de Crossfiets
Het team, bestaande uit Tony’s zwager en vrienden uit Amersfoort, heet ‘Homies op de Crossfiets’. De sfeer is goed, de motivatie nog beter. “Natuurlijk fietsen we in de eerste plaats voor Patrick, maar we maken er ook een mooi weekend van. Twee vliegen in één klap.”
De voorbereiding verloopt serieus, al is er ruimte voor een knipoog. “Ik fiets regelmatig, doe wat extra intervaltraining, ga vaker naar de sportschool en… probeer iets minder alcohol te drinken,” lacht Tony. “In de zomervakantie heb ik zelfs een racefiets gehuurd om in conditie te blijven.”
"Parkinson is geen oude mannen ziekte"
Het team zamelt geld in via hun eigen actiepagina en sociale media. “We proberen het persoonlijk te maken, via ons netwerk en door onze werkgevers te benaderen. Ons streefbedrag is € 3.000,-, maar nog belangrijker vinden we het om meer bekendheid en begrip te creëren. Zoals Patrick zegt: “Het is geen oude mannen ziekte, plat gezegd.”
Een diagnose die inslaat als een bom
Patrick kreeg in 2017 de diagnose parkinson, na een bezoek aan de huisarts vanwege rusteloze benen. “Ik was 34 jaar oud. Na een second opinion in het RadboudUMC begon ik met medicatie, die gelukkig goed aansloeg. Maar de diagnose sloeg in als een bom. Niemand verwacht dit op zo’n jonge leeftijd.”
De impact op zijn gezin was groot. “In juni 2017 besloot ik, los van de diagnose, alleen verder te gaan. Mijn kinderen waren toen 3 en 7 jaar. Inmiddels zijn ze ouder en begrijpen ze beter wat de ziekte inhoudt. Mijn dochter hield zelfs een spreekbeurt over parkinson. Dat vond ik zó knap.”
Van teammanager naar Parkinson Boxing
Lange tijd werkte Patrick als teammanager bij de jeugdteams van de KNVB, maar door de ziekte kon hij dit niet meer volhouden. Toch is hij sportief gebleven: “Ik doe aan Parkinson Boxing in Ede, minstens één keer per week. We trainen niet alleen fysiek, maar ook ons brein. Daarnaast sport ik zelfstandig in de sportschool, vooral cardio en core training.”
“Het is super tof wat Tony doet”
Als Tony en zijn vrienden de Cauberg op fietsen op 6 september, staat Patrick hen waarschijnlijk boven op de berg op te wachten. “Jullie gaan mij daar zeker zien,” zegt hij met een glimlach. “Als teammanager van de Homies op de Crossfiets. Met voldoende herstel-snacks in de hand.”
Patrick is trots op de actie van zijn broer: “Ik weet dat Tony een fietsfanaat is, maar dat hij dit doet – en dan met zo’n groep vrienden – vind ik echt super tof. Niet alleen voor mij, maar voor iedereen met parkinson.”
Hoop voor de toekomst
Patrick hoopt vooral dat de ziekte ooit gestopt kan worden. “Maar tot die tijd is het belangrijk dat mensen met parkinson de best mogelijke begeleiding krijgen, zodat ze een kwalitatief en vrij leven kunnen leiden. Mijn eigen kennis is de afgelopen acht jaar flink toegenomen. Ik heb geleerd dat iedereen parkinson op een eigen manier heeft en er ook anders mee omgaat. Zelf hoop ik met een gezonde levensstijl, zonder stress en met voldoende beweging, mijn DBS-operatie zo lang mogelijk stabiel te houden.”
Tony sluit af met een nuchtere tip voor iedereen die ook een actie wil opzetten: “KISS – Keep It Simple and Stupid 😉”
