Vierde etappe: LAATSTE KLIM en FINISH

En dan komt de Ingbergracht, 2,2 kilometer, 6,7% en 74 hoogtemeters. De laatste vooral lange uitdaging voordat we aan de Cauberg beginnen. Dat is even slikken voor Dewi, want die had alléén nog de Cauberg verwacht. Maar daar gaan we weer, in de trappers, verstand op oneindig, klimmen en doorzetten...op weg naar de finish!

Na deze klim krijgen we een steile afdaling. We gaan in razend tempo naar beneden en zien geeneens het bordje Valkenburg, waar we een foto zouden maken. Voordat we het weten komen we onder bij de Cauberg aan en daar raken we elkaar in de drukte kwijt. Gerard staat net iets verder op ons te wachten. Ik neem mijn pillen, heb nog even een plaspauze en intussen pompt Mark zijn lekke band opnieuw op. Dan wordt hier maar een foto gemaakt en kunnen we starten met deze legendarische klim. De Cauberg 785 meter, 13,2% en 58 hoogtemeters. 

Mark haalt alles uit de kast en gaat razendsnel naar boven. Dewi volgt. Ze heeft een prima tempo, maar wordt alsnog fluitend ingehaald door een wielrenner. Gerard en ik pakken ons eigen tempo. En dan horen we de eerste supporters. Voor de camera doe ik alsof het een fluitje van een cent is. Mijn dopamine level is uitstekend, dat is te merken aan mijn lijf en mijn humor. De top komt in zicht. De laatste meters rijd ik met een grote lach op mijn gezicht naar de top. Met z'n vieren rijden we door de finishpoort. Team sPARKs dat hebben we toch maar mooi gef(l)ikt!!!     
De felicitaties volgen en dan mogen we heel trots onze medaille in ontvangst nemen. Dewi kan haar tranen niet meer bedwingen. Logisch, nu komt de ontlading. 
We zoeken de schaduw op en vinden een heerlijke plek waar we alle vier languit bijkomen. En dan is het tijd voor een feestje. We ontkurken de bubbels en verorberen een stuk Limburgse vlaai. 
Leuk dat bekenden me opzoeken en me komen feliciteren. Ook zij hebben prestaties geleverd. Op de fiets of wandelend, want dit jaar werd ook de eerste Hike voor Parkinson gehouden. Later hoorde ik dat Lidi, waar ik in een eerdere blog over vertelde, ook de finish heeft behaald. Super, super knap!

Zoals gebruikelijk sluiten we deze fantastische dag af bij de pizzeria. Tijd om na te praten over alle belevenissen. Daarna nemen we afscheid. Het was een dag met een oranje randje...en de oranje lucht viert het zelfs met ons mee!