We zijn er weer bij “BikevoorParkinson” is hét jaarlijkse fietsevenement waar mensen met parkinson(isme),vrienden, naasten, zorgverleners en iedereen die deze mensen een warm hart toedraagt samenkomen en samen in beweging komen.
BikevoorParkinson hebben we de afgelopen jaren beleefd met een lach en een traan, het is een geweldig evenement waar plezier en saamhorigheid voorop staan door eerst een mooie route te fietsen door de pittige heuvels van Zuid-Limburg en vervolgens de fietstocht af te sluiten met een afterparty boven op de Cauberg.

Pech, tegenslag, ziekte….. daarvan is de tegenhanger geluk, en als je dat met elkaar kunt voelen dan kan je heel veel aan !

Daarnaast voeren we ook actie om geld in te zamelen in onze strijd tegen de ziekte van Parkinson, deze nare progressieve hersenziekte die nog steeds ongeneeslijk is en die steeds meer (jonge) mensen treft, en die grote gevolgen heeft voor diegenen en zijn naasten in het dagelijks leven.

Natuurlijk zou ik het leuk vinden als u mij/ons dit jaar (weer) wilt steunen d.m.v. een donatie.

Via deze actiepagina met de doneerbutton (geen factuur mogelijk)

Of sponsorbedragen kunnen gestort worden op Stichting de Kwekkers, rekeningnummer NL58 INGB 0004 6657 43 onder vermelding van BikevoorParkinson Ed (factuur voor bedrijven kan op verzoek geregeld worden, ANBI).

Hierna volgt een heel mooi gedicht van Marina Noordegraaf uit haar boek “Ommetjes door het Parkinsonbrein” waarin zij heel mooi omschrijft hoe mensen de ziekte van Parkinson ervaren in het dagelijks leven. Het boek heeft vooral aandacht voor de onzichtbare cognitieve klachten waar ik zelf ook het meeste last van ervaar,

“wat ik lastig vind, is dat ik te langzaam ben voor het leven dat ik voor parkinson had, in doen, denken en gesprekken"
 
HET FEEST DER HERKENNING

Als ik mij in jou herken
dan mag ik zijn zoals ik ben
Dan kan ik zeggen: zie je wel
Het is niet raar wat ik vertel

Jij kent het ook, de traagheid en stijvigheid
gebrek aan stressbestendigheid
de angst, de wispelturigheid
de pijn, de kramp, de eenzaamheid

De arm die niet meebeweegt
Het huisgerei dat tegenspreekt
De feestjes die je overslaat
Omdat je snel bent uitgepraat

De afslag die je nemen moest
De wissels die zijn vastgeroest
Je zelfbeeld dat aan ’t wankelen slaat
Een toekomst die verloren gaat

Met laten gaan wat is geweest
Help jij me nog het allermeest
Ik ben niet gek, ’t is niet mijn schuld
’t is Parkinson, in mij gehuld

Als ik mij in jou herken
dan mag ik zijn zoals ik ben
Kan ik mijn weerstand gaan parkeren
En begint het tij te keren

Ontstaat er ruimte voor iets nieuws