Patrick Rebergen, die lang uitkwam voor het eerste elftal van VRC, leeft al acht jaar met de ziekte van Parkinson. ,,Vanaf januari 2025 ben ik volledig arbeidsongeschikt verklaard in verband met mijn ziekte van Parkinson. Het niet meer kunnen werken bij de KNVB en om mij niet meer te kunnen inzetten bij mijn club VRC is een harde realiteit”, geeft de 42-jarige Veenendaler aan.door Roberto CancianNa jaren struggelen hoe om te gaan met de ziekte, is Patrick Rebergen nu op een punt gekomen dat hij zich wil inzetten voor het goede doel. ,,Dat ik steeds minder kan, heeft mij wel de ruimte gegeven om me te kunnen inzetten voor deze nare ziekte”, zegt hij. 

VEEL STEUN VOOR ACTIE BIKEVOORPARKINSON

Dat doet hij niet alleen, want hij krijgt de steun van zijn broer Tony Rebergen. ,,In september van dit jaar gaat mijn broer, samen met vrienden, fietsen voor Parkinson onder de naam Homies op de Crossfiets.” Om zoveel mogelijk geld op te halen via BikevoorParkinson zijn Patrick en Tony Rebergen een samenwerking aangegaan met Van Sloten Sport, Bike Bear, Ingenious en Autobedrijf Van Gent. ,,Bij Van Sloten Sport staat een banner in de winkel, Bike Bear sponsort samen met Ingenious voor het hele team de wielerkleding voor die dag en Van Gent rijdt de aankomende weken met een auto rond die beplakt is met BikevoorParkinson en de QR-code. Ook de werkgever van Tony (Actos Groep) draagt financieel bij en steunt de actie. Daar zijn we heel blij mee”, zegt Patrick Rebergen.

KOP IN HET ZAND

De eerste vier jaar dat ik de ziekte van Parkinson had, heb ik mijn kop in het zand gestoken. Op een gegeven moment waren er wel mensen die het wisten en twee jaar terug, toen ik een soort van uit de kast kwam over mijn ziekte, heb ik mijn verhaal verteld. Eerst bij het Parkinson fonds, ook bij de Nieuwe Revu en ik ben ook bij een gastcollege voor fysiotherapeuten aangesloten. Ik wil er niet de hele dag mee bezig zijn, maar het is wel goed om erover te praten. Toen Tony met het idee BikevoorParkinson kwam, hebben we dat omarmd”, geeft Patrick Rebergen aan. 

SYMPTOMEN VAN PARKINSON

Terwijl hij dat zegt, luistert zijn broer Tony die momenteel in Amersfoort woont. ,,Het blijft lastig om te accepteren als familie en ook voor mijzelf”, geeft Tony aan. Patrick geeft aan nog aardig wat aan te kunnen wanneer hij terugdenkt aan acht jaar terug. ,,Wanneer ik op de bank lag, dan had ik weleens een rusteloos been, net alsof er een zenuw bekneld zat. Na een bezoek aan de dokter werd ik naar de neuroloog in Ede gestuurd. Daar moest ik drie testen doen en kreeg ik direct te horen dat ik de eerste symptomen van Parkinson had. Dan ben je 34 jaar en krijg je dat te horen.” Een bezoek aan het Radboud UMC volgde voor een second opinion. ,,Wat ik daar allemaal hoorde, dan ben je nog bijna blij dat het Parkinson is. Ik kreeg medicijnen en kon mijn ding weer doen. Ik ben blijven werken bij de KNVB en bij VRC bleef ik mijn dingen doen, terwijl ik mijn kop in het zand bleef steken. Door de medicijnen had ik diverse bijwerkingen, waaronder over beweeglijkheid waardoor ik meerdere keren op een dag geen controle had over mijn lijf. Dan zat ik te schoppen en had ik trillingen over mijn lichaam. Ik ben als voetballer nooit snel geweest maar nu ben ik gewoon traag”, zegt hij met een zuinige glimlach. Hij bleef werken, vooral omdat hij het leuk vond, maar eenmaal thuis was zijn energie op. ,,Nu ik de ziekte heb leren omarmen, blijft het vrij stabiel.”

NOG STEEDS GEEN MEDICIJN

Zijn broer Tony hoort het aan met pijn in het hart. ,,Ik ben vaak met Patrick meegegaan naar het ziekenhuis en bij gesprekken geweest met neurologen en maatschappelijk werkers. Goed om te zien hoe hij zich inzet, maar verschrikkelijk dat er nog steeds geen medicijn is.” Patrick Rebergen is begin dit jaar arbeidsongeschikt verklaard. ,,Dan ben je blij dat je in Nederland woont, dat stuk is in ieder geval goed geregeld”, geeft hij aan. Dit jaar kwam Tony erachter dat er een BikevoorParkinson is. ,,Vergelijkbaar met Alpe d’HuZes. Ik ben een hobbyfietser en wilde met mijn fietsclubje uit Amersfoort meedoen, Homies op de Crossfiets is onze naam waaronder wij fietsen.” Vanaf dat moment ging het snel. ,,Binnen een mum van tijd was er een camping geboekt in Limburg en was er contact met de Parkinson Nederland organisatie en tal van ondernemers en winkeliers die het initiatief wilden ondersteunen. Het eerste streefbedrag was om 3000 euro op te halen, dat is bijgesteld naar 7500 euro en daar zitten we al bijna aan”, vult Patrick aan die zelf met zijn kinderen en ouders het hele weekend als supporter erbij zal zijn.Twee jaar terug onderging Patrick Rebergen een Deep Brain Stimulation, een diepe hersenstimulatie. ,,Ze porren in je hersenen, maar daar herstelde ik snel van. Het zorgt voor enige rust in lijf en hoofd”, geeft Patrick Rebergen aan. Af en toe zoekt hij naar woorden omdat hij merkt dat zijn spraak minder wordt. ,,Het gaat nu redelijk goed maar bijwerkingen die blijf je houden”, zegt hij. 

NIET ACCEPTEREN, WEL OMARMEN

Dat hij geen werkverplichtingen heeft vindt hij enigszins fijn, maar tegelijkertijd ook jammer. ,,Het is hard maar ik kan beter voor mezelf zorgen. Ik ga drie keer in de week sporten, waaronder minimaal één keer in de week in Ede. Parkinson boksen, waarbij je naast het boksen ook cognitief bezig bent. Ik moet er moeite voor doen, maar kom op deze manier wel beter de dag door.” Zijn broer Tony knikt. ,,Ik ben blij dat het kwartje is gevallen. Ik heb respect voor hoe hij er nu bijzit.” Patrick knikt: ,, Accepteren doe ik het nooit, maar ik moet het wel omarmen. Wellicht kan ik binnenkort wat vrijblijvends doen bij VRC, het is echter te veel voor me om als trainer op het veld te staan. Ik wil dan toch voor de volle honderd procent iets doen en dat gaat niet.”

AANDACHT IS GOED EN NODIG

Dan gaat de focus weer op het event dat 6 september aanstaande plaats vindt in Limburg, dat voor de elfde keer wordt georganiseerd in Valkenburg. ,,Duizenden mensen strijden met en voor Parkinson. De route is te vergelijken met de Philippe Gilbert Cauberg Classic. Het zijn lussen van 45 kilometer over onder meer de Cauberg en de Keutenberg. Wij doen met een clubje van twaalf man de 90 kilometer”, zegt Tony Rebergen over de vriendengroep die de uitdaging op de racefiets aan gaat. ,,Iedereen heeft zijn eigen verhaal. Aandacht voor Parkinson en het initiatief zelf is goed en ook nodig. Mooi dat het bedrijfsleven zo betrokken is.” Volg Homies op de Crossfiets en steun ze in de strijd tegen Parkinson.