Het is dinsdagochtend 26 augustus, nog maar een krappe twee weken voor Bike4Parkinson, deelname nummer 3, althans voor mij. De eerste twee (in 2023 en 2024) waren, zowel in materiele als immateriele zin, enorme successen. Hoe kan ik dat ooit nog overtreffen? Ik sport nog steeds veel (boksen en vooral tafeltennissen) maar fietsen lukt soms helemaal niet. De balijebrug, bij mij in de buurt, is dan al een uitdaging. Wat doe ik mezelf aan om weer te proberen de Cauberg op te fietsen? Iets in mij zegt, wat kan mij het schelen, ik ga het gewoon doen.

Want wat ik me het afgelopen jaar meer dan ooit realiseer, dat is dat de ziekte een mentaal spelletje met me speelt. Alsof parki mijn geest wil verzwakken om vervolgens fysiek toe te slaan. Want zolang ik maar positief in het leven blijf staan (iets wat ik wel in me heb), ben ik de baas over parki. Zo voelt het althans.

Al in 2015 kreeg ik de diagnose. 'Dat is heel slecht nieuws, Ted' was de reactie van mijn huisarts. We zijn nu 10 jaar verder en ik werk nog steeds. Fulltime dokter Zuidwijk. Maar als ik lees dat de gemiddelde levensduur van parkinson 17 jaar is, is dat wel schrikken. Ik hou me nu maar vast aan het oordeel van Bas Bloem die na een consult mij een paar maanden geleden rapporteerde dat de ziekte bij mij een 'gunstig verloop' heeft.

Ik zie bij lotgenoten soms een snellere achteruitgang, hou ik mij voor. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat anderen ook van mij kunnen schrikken. Als ik een schuifelend loopje heb, in een enorme ochtenddip zit of tijdens het sporten steeds mijn mond open hou (heel ergerlijk).

Ik laat me niet kisten (leuke uitdrukking), ik geniet nog met volle teugen van het leven, en ben niet van plan daarmee op te houden. Ik ga 6 september lekker fietsen, Cauberg of geen Cauberg, en voel me gesteund door mijn gezin, vrienden, collega's en lotgenoten. En ook door jou, waarde lezer, en dat doet me goed.

Maak je steun ook materieel door te doneren. Daarmee steun je hele fijne en zinvolle projecten voor iedereen die gebukt gaat onder de ziekte van Parkinson. Met jouw steun is er vast een toekomst (zie je wel dat ik positief ben) waarin we weer fier rechtop lopen.