Ik fiets met mijn vader op mijn schouder. Veel bewondering heb ik voor de manier waarop hij omging met Parkinson. Inmiddels zijn wij hem al bijna 5 jaar kwijt. Maar wat was hij er trots op dat wij dit deden. Hoe bijzonder was het die keer dat hij erbij was. Dat motiveert me ieder jaar weer.