Mijn moeder heeft meer dan 20 jaar geleefd met de ziekte van Parkinson. Jaren waarin ze steeds maar weer in kleine stapjes dingen moest loslaten die ze niet meer (zelf) kon doen. Leuke en belangrijke dingen ook, zoals fietsen, een huis vol visite hebben en mij helpen met de dingen die moeders graag voor hun kind doen. En het bezig zijn met de kleinkinderen, dat was wel een van de zwaarste dingen om los te laten en te accepteren. Een confronterende ziekte die er bij mijn moeder steeds weer een schepje bovenop deed. Tot het niet meer ging.

Ik fiets mee om geld op te halen zodat er meer onderzoek gedaan kan worden om deze ziekte tot stilstand te brengen. Om voor de mensen die na mijn moeder nog te maken krijgen met de ziekte van Parkinson, een leefbaar leven over te houden.