Mentale tegenwind

Ik weet niet wat het is, maar elke fietstocht als het wat harder waait heb ik de wind tegen als ik heenga maar ook weer als ik terug fiets. Sommige dagen voelt het ook zo om Parkinson te hebben. Dan is er veel tegenwind. Mentale tegenwind. Tijdens het fietsen bijvoorbeeld als er een knooppuntbord mist op de route of door een of andere grapjas een bord is verdraaid. Plotseling stelt je navigatie de vraag of je route nog wel klopt. Dan ga je checken. Je fietst terug, probeert een andere route. Dan rijd je een stukje verkeerd zul jij denken. So what?! Maar voor mij levert zo'n situatie, naast de extra kilometers, vooral stress op omdat mijn brein niet meer snel kan schakelen van de ene naar de andere situatie als iets anders gaat dan gepland. Als je brein gezond is, heb je geen besef hoe vaak per dag dit gebeurd. Hoe vaak je brein überhaupt schakelt. Dat doe je allemaal onbewust. Net zoals multitasken. Maar ik ben mentaal niet meer zo flexibel. 

Ik ben ineens vergeten waar de zonnebrand staat, terwijl die een vaste plek in huis heeft en ik die bijna elke dag gebruik. Ik moet een bedrijf terug bellen, omdat ik tijdens het telefoongesprek niet zo snel mijn vraag paraat had, nadat ik een ander antwoord kreeg dan verwacht. Ik kan niet even snel een alternatief product kiezen, als dat wat op het boodschappenlijstje staat niet voorradig is in de supermarkt. Ik kan geen totaal overzicht bewaren om alle voor- en nadelen af te wegen, bij de aankoop van een nieuwe auto. Ik kan moeilijk beslissen welke film ik vanavond ga kijken of welk gerecht ik kies van de menukaart in een restaurant. En dat de serveerster dan opnieuw langskomt om te vragen of ik nu al wel een keuze heb kunnen maken, werkt niet bevorderlijk. En ook het plannen van mijn fietsroutes op de app of computer gaat soms niet van een leien dakje.

Dat langzamer schakelen en moeite hebben met multitasken gebeurd ook in gesprekken met mensen. Zo hebben ze het nog over het weer, dan over de nieuwe tv die ze aangeschaft hebben, en het moment daarop gaat het weer over moeder die ziek geworden is. En tussendoor wordt er ook nog gevraagd of ik nog wat te drinken lust en snuffelt de hond aan mijn hand. Dan weet ik later vaak niet meer wat moeder mankeerde, want mijn brein was nog bezig met de tv of soms zelfs nog met het noodweer dat we gehad hebben. Of het is blijven plakken bij de keuze van wat ik wilde drinken of het gevoel dat de natte neus van de hond op mijn hand gaf, waardoor ik stukken van het gesprek gewoon gemist heb. Denk je dan maar eens in hoeveel tegenwind mijn brein ervaart met schakelen en multitasken, in groter of druk gezelschap.

Gelukkig schakelt mijn fiets wel goed. Alhoewel ik de laatste tijd wel af en toe wat problemen heb. Ik moet denk ik de andere tandwielen ook laten vervangen. Of is dat nog te vroeg en kan het nog wel even. Maar misschien moet ik enkel het kabeltje wat strakker zetten, zodat de ketting beter op de tandwielen gaat... Ik heb heimwee naar een flexibel brein zonder tegenwind.